W przypadku akredytacji główną intencjąjest oddziaływanie w kierunku poprawy jakości i wskazanie placówek o dobrym poziomie. Trudność Standardów akredytacyjnych nie jest zatem dobierana ani na poziomic minimalnym, ani maksymalnym lecz z założeniem aby były one tzw. optymalne – osiągalne. Oznacza to, iż z jednej strony muszą stawiać relatywnie wysokie wymagania, z drugiej jednak strony być osiągalne dla większości szpitali, które podejmą wysiłek wprowadzenia zmian i usprawnień służących ich spełnieniu. Aby taką sytuację zachować akredytacja musi pozostawać procedurą dobrowolną. Szpital sam winien chcieć ją uzyskać i z własnej inicjatywy zgłosić gotowość poddania się przeglądowi akredytacyjnemu i niezależnej ocenie.
Odejście od tej zasady i uznanie akredytacji za obowiązkową a jej posiadanie za warunkujące dalszą działalność prowadziłoby do prostej konsekwencji. Nie mogąc dopuścić do zamknięcia dużej liczby placówek trzeba by obniżyć poziom wymagań. Ostatecznie system szybko przestaje być rzeczywistą akredytacją a staje się licencjonowaniem. W takiej sytuacji z reguły pojawiają się też znacznie silniejsze naciski, aby przymknąć oczy na nie spełnianie standardów. Wiarygodność oceny jest poddana szczególnie silnej próbie.
Cechą charakterystyczną akredytacji jest to iż oceny dokonują tzw. rówieśnicy zawodowi (ang.peers -rówieśnik, kolega), czyli inaczej mówiąc koledzy po fachu. Są to osoby aktualnie pracujące w szpitalach lub mające za sobą wieloletnie doświadczenie w takiej pracy. Główną korzyścią z prowadzenia przeglądu szpitala przez takich ludzi jest realistyczna ocena zgodności stwierdzanego postępowania ze standardami. Wizytatorzy muszą dobrze rozumieć funkcjonowanie szpitala. Przy tego rodzaju naborze osoby oceniające mają przystające do rzeczywistości spojrzenie na intencje poszczególnych standardów a dokonywana przez nich ocena budzi zdecydowanie mniej kontrowersji. Wizytatorami zatem winni być i w rzeczywistości są lekarze, pielęgniarki i menadżerowie opieki zdrowotnej. W naszych, polskich warunkach prawic nie istnieje grupa menadżerów, którzy nie byliby lekarzami lub pielęgniarkami. Stąd w zespole naszych wizytatorów dokonujących przeglądu szpitali są z reguły przedstawiciele profesji lekarskiej i pielęgniarskiej z dużym doświadczeniem szpitalnym.
Jedną z pryncypialnych zasad jest warunek, aby organizacja dokonująca oceny i wydająca stosowny certyfikat potwierdzający fakt akredytowania była w swych decyzjach bezstronna, niezależna i prowadziła całą procedurę w sposób profesjonalny. Oznacza to między innymi, iż decyzja akredytacyjna nie może mieć charakteru decyzji administracyjnej. Akredytacji nie powinny też prowadzić stowarzyszenia naukowe, dla których byłaby ona działalnością uboczną, drugoplanową.
Leave a reply