Ostatnia z definicji (zob. C. Kosikowski: Polskie publiczne prawo gospodarcze z 2000 r.) nakazuje pojęcie koncesji rezerwować dla aktu wyrażania przez właściwy organ państwowy zgody na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej zastrzeżonej prawnie na rzecz państwa lub mającej szczególne znaczenie dla bezpieczeństwa państwa i obywateli.
Jak wynika z przytoczonych definicji koncesję traktuje się jako wyjątek od zasady wolności gospodarczej. Najczęstszym celem wprowadzania przymusu koncesyjnego w państwie jest dążenie do ograniczenia wykonywania określonego rodzaju działalności przez osoby nie mające odpowiednich kwalifikacji zawodowych oraz określenie wyłączności państwa na rzecz bezpieczeństwa obywateli i gospodarki. Koncesji udziela się zatem w interesie publicznym, w którym mieszczą się zjawiska będące przedmiotem powinności państwa wobec społeczeństwa. Stąd też zabezpieczenie interesów publicznych obejmuje przede wszystkim funkcjonowanie i ochronę rynku pracy, wartości pieniądza krajowego, postępu technicznego i cywilizacyjnego, a także zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego, jak również ochronę środowiska naturalnego człowieka i zasobów przyrody oraz wypełnianie przez państwo umów międzynarodowych. W sumie więc koncesja jest to inaczej ustępstwo na rzecz czegoś lub na czyjąś korzyść.
Koncesja ma charakter typowej decyzji administracyjnej, pozwalającej na podjęcie działalności gospodarczej w sferze, w której inicjatywy takie są ustawowo ograniczone i nie mogą być wykonywane bez takiego zezwolenia. Forma prawna aktu administracyjnego najlepiej oddaje istotę jednostronnej rezygnacji państwa z wykonywania zastrzeżonej dla niego działalności przez inny niepaństwowy podmiot.
Jednakże koncesja, jako jeden z czynników reglamentowania działalności gospodarczej, wymaga ograniczonego stosowania, szczególnie w warunkach gospodarki rynkowej, w której sfera działalności gospodarczej objętej monopolem prawnym państwa zmniejsza się.
Koncesjonowanie będąc więc wyjątkiem od zasady wolności gospodarczej powinno być ściśle określone przepisami ustawy. Wynika to z zasady demokratycznego państwa prawnego, gdzie właściwy organ nie może dowolnie wkraczać w sferę wolności gospodarczej przedsiębiorców, nie mając ustawowego umocowania (przyzwolenia).
Ponadto koncesja jest aktem o charakterze konstytutywnym – rodzącym określone skutki prawne, nadające koncesjonariuszowi prawa skuteczne tak wobec organu koncesyjnego, jak i osób trzecich. Koncesja ustala także szczegółowe warunki wykonywania tych praw przez osoby fizyczne i prawne. Wreszcie jest ona skutecznym instrumentem wykonywania przez państwo kontroli reglamentowanej działalności gospodarczej.
Leave a reply