Współcześnie powyższe rozumienie koncesji w prawie niemieckim uległo pewnej zmianie. Ma ono postać umowy cywilnej, opartej na swobodnym uznaniu stron, dotyczącej korzystania z publicznych dróg lądowych lub wodnych. Zawarcie takiej umowy powinno jednak poprzedzać wydanie zezwolenia (aktu) administracyjnego na korzystanie z urządzeń technicznych i terenu. Oznacza to, iż koncesja daje przedsiębiorcy władzę nad fragmentem działań administracji, jak również stanowi o ich wykonywaniu przez niego we własnym imieniu oraz czerpaniu z nich korzyści.
Reasumując charakterystykę tych dwóch typów koncesji istniejących w Europie i na świecie, ustawodawcy innych państw bądź wzorują się na tych typach rozwiązań koncesyjnych, bądź też dokonują ich pewnych modyfikacji. Jedno jest pewne, iż sfera działalności gospodarczej objętej monopolem prawnym państwa zasadniczo ulega stałemu zmniejszaniu, zaś decentralizacja życia publicznego powoduje częściowe przekazywanie pewnych dziedzin tej działalności państwa jednostkom samorządu terytorialnego.
Za najbardziej powszechny (dominujący) typ koncesji na świecie został uznany system funkcjonujący we Francji. Większość państw członkowskich UE swój system koncesji oparła również na rozwiązaniach francuskich. Podobnie w USA istnieje system koncesji wzorowany na unormowaniach francuskich. Ostatnio system ten jest jednak stopniowo zastępowany nową formą uregulowań typu użyteczności publicznej. Przewaga tej formy ingerowania publicznego nad koncesjonowaniem działalności gospodarczej polega przede wszystkim na tym, że stwarza ona praktyczną możliwość mniej rygorystycznego układu stosunków: władza (właściwy jej organ) a przedsiębiorca (firma, przedsiębiorstwo). Także w Polsce system koncesji bliższy jest jego klasycznemu typowi funkcjonującemu we Francji. (Szersze rozważania na ten temat zob. M. Wierzbowski, M. Wyrzykowski: Prawo gospodarcze, Warszawa 1998: C. Kosikowski: Polskie publiczne prawo gospodarcze, Warszawa 2000: M. Zdyb: Prawo działalności gospodarczej, Kraków 2000: Wielka Internetowa Encyklopedia Multimedialna Forga 2000 (adres internetowy: www.encyklopedia.pl lub www.forga.com.pl) oraz Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego, Warszawa 1995).
Leave a reply