Praca na kasie fiskalnej, wbrew temu, co by się mogło wydawać, nie należy o najłatwiejszych. Wymaga bardzo dużo koncentracji i cierpliwości wobec klientów. Nic dziwnego, że błędy się zdarzają i nawet ustawodawca przewidział możliwość korekty np. w przypadku źle wystawionego paragonu w czasie ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej. Warto również zaznaczyć, że błąd może pojawić się zarówno ze strony sprawcy towaru i usług, jak i po stronie klienta. W sytuacji, gdy paragon zostanie błędnie wystawiony, należy przeprowadzić procedurę jego anulowania. O najczęściej pojawiających się błędów przy wystawaniu paragonów należą m.in. nieprawidłowa stawka podatku VAT czy źle wpisana ilość zakupionych towarów...

Każdy, kto prowadzi firmę, ma świadomość, że zdarzają się sytuacje, że nie jest w stanie sam załatwić wszystkich spraw niecierpiących zwłoki. Tym bardziej że zdarzają się sytuacje losowe, takie jak choroby, czy nagłe wyjazdy. Jednak aby ktoś właściciela firmy mógł wyręczyć w załatwieniu spraw urzędowych, konieczne jest pełnomocnictwo. Kto może być pełnomocnikiem? Może nim zostać osoba pełnoletnia, która posiada w pełni prawo do czynności prawnych. W sporządzonym akcie pełnomocnictwa powinien znaleźć się zakres czynności, o których dana osoba jest upoważniona. Należy również pamiętać, że może być ono w każdej chwili odwołane i w sposób automatyczny wygasa wraz ze śmiercią

Jednym z ważniejszych dokumentów, które uprawniają pracownika do pojęcia pracy, jest szkolenie z zakresu bezpieczeństwa higieny pracy (BHP). Szkolenie to obejmuje przede wszystkim omówienie zachowania się w sytuacjach, które opisano w karcie ryzyka zawodowego, które jest inne i odrębne dla każdego zawodu. Ryzyko zawodowe bowiem dotyczy wszystkich profesji, nawet tych, które mogą wydawać się zupełnie bezpieczne. Czym jest ryzyko zawodowe? Można je określić jako prawdopodobieństwo powstania pewnych niekorzystnych dla zdrowia, a nawet życia zdarzeń, które są skutkiem wykonywania danej pracy. Pierwsze szkolenie BHP powinno obejmować również omówienie, jak można zminimalizować

Rzeczy, nawet te najlepszej jakości, gdy są systematyczne używane, po pewnym czasie ulegają użyciu. Nie inaczej jest z wyposażeniem firmy, które fachowo określane jest środkami trwałymi. Nie można ich po prostu tak wyrzucić, czy zutylizować, gdyż zapis o ich zakupie na koszt firmy znajduje się w ewidencji księgowej. Dlatego też każdorazowa likwidacja danego środka stałego musi być odpowiednio udokumentowana. Dokumentem, który potwierdza i który każdorazowo musi być wypełniony, jest protokół likwidacji wyposażenia. Należy tutaj jeszcze rozróżnić dwie sytuacje, a mianowicie postawienie środków stałych w stan likwidacji oraz ich faktyczne usuniecie z firmy.

W pierwszych latach w Polsce Ludowej utrzymano większość przepisów obowiązujących w zakresie koncesji w okresie II RP. Jednocześnie na mocy ustawy z 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz.U. nr 3, poz. 17) wprowadzono koncesję na prowadzenie przedsiębiorstw znacjonalizowanych. Głównie chodziło o przedsiębiorstwa przejęte przez państwo za odszkodowaniem i wymienione w grupach A i C ustawy. Grupa A obejmowała przedsiębiorstwa górnicze i przemysłowe (kopalnie, huty, przemysł zbrojeniowy, a także przemysł naftowy, gazowniczy, elektryczny i włókienniczy). Z kolei do grupy C zaliczano przedsiębiorstwa komunikacyjne (lotnictwa, kolei żelaznych i elektrycznych) oraz .przedsiębiorstwa telekomunikacyjne (telefoniczne, telegraficzne i radiowe).

Twórcą tego podatku był niemiecki ekonomista Carl Friedrich von Siemens, który zbudował jego koncepcję w 1919 r., jako wielofazowego podatku konsumpcyjnego, obciążającego wartość tworzoną (dodaną) w każdej fazie obrotu gospodarczego. Jest to państwowy podatek pośredni na rzecz budżetu państwa.

Przepis art.16 ust.1 pr. dz. gosp. postanawia, iż organ koncesyjny może określić w koncesji szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją. Jest to istotna zmiana w stosunku do ustawy z 23 grudnia 1988 r., w której organ koncesyjny był upoważniony do określenia w koncesji podstawowych warunków wykonywania tej działalności. Obecny zapis ustawowy upoważnia ten organ do określenia jedynie warunków indywidualnych, konkretnych, wynikających ze specyfiki działalności oraz sposobu jej wykonywania, a nie warunków podstawowych, stwarzających ustawowe gwarancje ochrony swobody gospodarczej.

Program Ochrony Zdrowia Psychicznego zakłada redukcję roli opieki szpitalnej, liczniejsza grupa pacjentów objęta zostanie opieką środowiskową i pośrednią. Poprawę dostępności do stacjonarnych świadczeń psychiatrycznych uzyskać należy poprzez organizowanie oddziałów psychiatrycznych przy szpitalach ogólnych. Uznano za celowe zwiększenie ich liczby do osiągnięcia wskaźnika co najmniej 5 łóżek na 10 tys. ludności, przy jednoczesnym zmniejszeniu liczby łóżek w dużych szpitalach psychiatrycznych (do 500-700). Odległość miejsca zamieszkania pacjenta od oddziału całodobowego nie powinna przekraczać 1 godziny podróży. Powyższy model opieki szpitalnej zalecany jest przez Światową Organizację Zdrowia.

Dzisiaj nikt bez kredytów nie istnieje. Dlatego dobry doradca kredytowy pomaga klientom chętnie i na pewno nie zostawia ich nigdy samych sobie. Dobra jakosć pomocy to podstawa. Niejedna osoba idzie do doradcy i prosi o wsparcie. Dobra jakość to podstawa, a klienci sobie doskonale z nią radzą. Warto o tym pamiętać zawsze i wszędzie, doradzając ludziom tak, jak to jest najbardziej realne. Jakość i cena są ważne, a doradca kredytowy doradza odpłatnie, ale nie pobiera wysokich opłat.

Jako podatek o charakterze państwowym uregulowany został ustawą z 25 listopada 1993 r. o podatku importowanym od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy (Dz.U. nr 123, poz. 551 z późn. zm.).

Obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek transportowy został zarejestrowany lub wpisany do rejestru. Obowiązek podatkowy wygasa zaś z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został na stałe wyrejestrowany lub zbyty.

Podatek VAT jest najbardziej powszechnym podatkiem z którym na co dzień spotykają się zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby nie wykonujące działalności gospodarczej. Należy przyjąć, iż podatek ten płacą – w sposób pośredni lub bezpośredni – wszystkie podmioty prawa biorące udział w umowach sprzedaży. Stąd też jest on podatkiem obrotowym wielofazowym, zwyczajnym, pośrednim, rzeczowym, obligatoryjnym i w całości zasilającym budżet państwa. Podatek VAT stanowi istotny składnik cen towarów i usług, które nabywają odbiorcy finalni nie mający prawa do odliczenia podatku zapłaconego we wcześniejszych fazach.

W myśl ustawy z 1982 r. podmiot prywatny mógł otrzymać koncesję, tylko wówczas, jeśli na podstawie odrębnego zezwolenia prowadził działalność gospodarczą. Przy udzielaniu koncesji stosowano kryteria ekonomiczne. Podstawowymi kryteriami ekonomicznymi były: wartość bezpośredniego eksportu wytworzonych towarów lub świadczonych usług, która powinna stanowić 1/4 własnej produkcji lub usług oraz wartość eksportu, która powinna przekroczyć 1 mld ówczesnych złotych rocznie.

Podstawę prawną dla unijnego podatku VAT stanowią przepisy szóstej dyrektywy Rady WE Nr 388/77 uchwalonej 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich Wspólnoty (opublikowanej w Dz.Urz. WE. L 145 13/06/1977 r.). Dokument ten określił pojęcie działalności gospodarczej oraz podmioty – podatników objętych podatkiem VAT, a także ujednolicił podstawę opodatkowania (podstawę wymiaru podatku VAT), jak również wprowadził wspólny system podatku od wartości dodanej oraz zasady ustalania składek i podstawowe zwolnienia.