Daily Archives 17 czerwca 2015

Placówki świadczące usługi zdrowotne oczekują z niecierpliwością na rozwój rynku ubezpieczeń komercyjnych który radykalnie zmieni ich sytuację. Przed świadczeniodawcami otworzy się możliwość negocjowania kontraktów z wieloma podmiotami jednocześnie1, w zakresie przeprowadzania procedur kwalifikacyjnych do wysokości składki ubezpieczeniowej oraz udzielania właściwych świadczeń. Płatnikami dobrowolnych składek będą początkowo osoby o wysokich i średnich dochodach, zamieszkałe w miastach, a docelowo na obszarze całego kraju. Spodziewać się można, iż wymagać będą od ubezpieczycieli uzyskania w razie choroby profesjo- nalncj pomocy lekarskiej. Aby sprostać oczekiwaniom. Ubezpieczyciele Komercyjni częściej zawierać będą umowy na leczenie specjalistyczne, preferując placówki posiadające wykwalifikowaną kadrę, odpowiednio wyposażone, udzielające świadczeń kompleksowych o wysokim standardzie. Zapewni to dobrą koniunkturę dla ambulatoryjnego lecznictwa specjalistycznego. Regionalne Kasy Chorych pozostaną prawdopodobnie nastawione na finansowanie usług medycznych o standardzie podstawowym, w oparciu o instytucję lekarza rodzinnego. Powyższa prognoza niesie nadzieję na stopniową poprawę rentowności ZOZ, a jednocześnie mobilizuje do podejmowania kroków wiodących do zwiększenia jego konkurencyjności.

Jako osoba prawna, SPZOZ niewątpliwie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza zwolnienie od podatku dochodowego od dochodu przeznaczonego na statutową działalność w zakresie ochrony zdrowia (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z póżn. zm.).

Dlaczego przyszłości malej przedsiębiorczości wśród pielęgniarek upatrujemy w podstawowej opiece zdrowotnej? Termin podstawowa opieka zdrowotna (primary lieallh care, PUC) stal się synonimem opieki środowiskowej. Określenie podstawowa opieka zdrowotna użyto oficjalnie po raz pierwszy w Anglii w raporcie DHSS w roku 1974, brzmiał on „celem jest stworzenie zespołów podstawowej opieki zdrowotnej, w których lekarze ogólni, pielęgniarki rejonowe (domowe), a w niektórych przypadkach także lekarze stomatolodzy i pracownicy socjalni, pracują razem jako zespół interdyscyplinarny, co ułatwia koordynację i wzajemną pomoc w planowaniu opieki i jej realizacji”. Współczesna koncepcja podstawowej opieki zdrowotnej jest znacznie szersza. Na przykład Fry (1988) opisał ją jako „pierwszy poziom, który może znajdować się w gestii lekarza, pielęgniarki, asystenta medycznego, pielęgniarki praktykującej niezależnie, pracownika socjalnego, czy innych”. Podobne podejście do primary health care przyjęła Światowa Organizacja Zdrowia WHO w deklaracji z Ałma Aty (1978 r.), która mówi, że jest ona integralną częścią państwowego systemu ochrony zdrowia oraz sprawując opiekę zdrowotną nad człowiekiem w miejscu zamieszkania i pracy stanowi pierwszy poziom kontaktu jednostek, rodzin i społeczności. Zmiany w polskim systemie opieki zdrowotnej zaimplikowa- ły przekształcenia w podstawowej opiece zdrowotnej. Fundamentem dla zmian organizacyjnych w POZ ma dokument MZiOS Przekształcenia H' Podstawowej Opiece Zdrowotnej – Strategia Realizacji Celów i Zadań (1994). Zgodnie z założeniami koncepcyjnymi tego dokumentu przed środowiskiem pielęgniarskim wyłoniła się szansa przygotowania własnych propozycji i rozwiązań dotyczących realizacji praktyki pielęgniarskiej w POZ. Nowe warunki finansowania dają możliwości rozwoju własnej praktyki pielęgniarskiej. Według wytycznych Narodowego Programu Zdrowia i Strategii dla Zdrowia szczególne znaczenie przypisuje się podstawowej opiece zdrowotnej, która zgodnie z założeniami ma zapewnić zdrowym i chorym świadczenia zdrowotne w środowisku zamieszkania w warunkach ambulatoryjnych bądź domowych i stanowi ona ogniwo systemu opieki zdrowotnej zapewniającym 80% potrzeb zdrowotnych społeczeństwa. Pielęgniarstwo środowiskowe w Polsce ma wieloletnią tradycję i oparte jest na odrębnym modelu opieki środowiskowej. Ponadto ustawa o zawodzie pielęgniarki i położnej z 5 lipca 1996 r. podkreśla samodzielność zawodową tej grupy w udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Rola pielęgniarki w podstawowej opiece zdrowotnej jest nie tylko opieką nad chorym, ale także promocja zdrowia wśród zdrowych i utrzymanie zdrowia w przypadku choroby przewlekłej. Rolę pielęgniarstwa w promocji zdrowia podkreśla dokument Nursing Division, 1989: „[konieczna jest] zmiana zachowań, czyniąca ludzi bardziej świadomymi czynnej promocji zdrowia i samoopieki i propozycja wsparcia tych, którzy zmagają sit: ze su’oimi problemami, które umożliwi im skuteczniejsze działanie”.