W systemie tym każdy przyjęty pacjent jest źródłem dochodu. Uzależnienie przychodów szpitala od liczby pacjentów również skłania do powstawania wielu nieprawidłowości. Zaliczymy do nich:
– skłonność do przyjmowania pacjentów nawet z banalnych przyczyn, skłonność do ponownych przyjęć,
– unikanie leczenia ciężkich schorzeń,
– unikanie wykonywania ciężkich procedur.
Opłacanie według liczby i rodzaj u procedur wykonywanych w trakcie leczenia szpitalnego. System ten uzależnia wielkość pozyskiwanych przychodów do ilości i rodzaju wykonanych procedur medycznych.
Procedurę medyczną można zdefiniować jako czynność personelu medycznego, w czasie wykonywania których zużywane są zasoby materialne będące w dyspozycji lekarza lub zakładu opieki zdrowotnej.
Szpitalom zależy na przeprowadzaniu jak największej liczby jak najdroższych procedur diagnostycznych i terapeutycznych. Wskutek tego wykonywane badania często nie potrzebne w danym przypadku generujące koszty instytucji płacącej za zrealizowane świadczenia. Zalety metody:
– motywacja do zwiększania liczby świadczeń,
– motywacja do podnoszenia jakości świadczonych usług,
– prosty mechanizm zwiększania przychodów,
– łatwy dostęp do procedur,
– wzrost liczby procedur.
– Wady systemu:
– kosztowny system monitorowania,
– skłonność usługodawców do wykonywania nie uzasadnionych procedur medycznych.
Opłacanie kapitacyjnce. Ten sposób finansowania świadczeń jest szczególnie przydatny w odniesieniu do lekarzy rodzinnych czy podstawowej opieki zdrowotnej. Polega on na tym, że w systemie wyodrębnia się określoną kwotę pieniędzy przeznaczoną na finansowanie jednego pacjenta jako ryczałt za jednego podopiecznego.
Pacjenci poprzez wybór lekarza kształtują grupy podmiotów pobierających zapłatę za wykonane usługi medyczne. Konkurencja między podmiotami świadczącymi usługi polega więc na podnoszeniu jakości wykonanych usług.
W systemie staje się konieczne dokładne monitorowanie danym epidemiologicznych, co pozwala przewidzieć ile i jakiego rodzaju usług będzie potrzebować populacja objęta ubezpieczeniem. Wadą jest unikanie przyjmowania pacjentów i wykonywania kosztownych procedur.
Opłacanie według systemu DRG. System DRG (Diagnosis Related Group)2 opracowany został w Stanach Zjednoczonych, a jego podstawę stanowi podkreślenie roli jednostki i wyróżnienie jej ze względu na postawioną diagnozę.
Zakłada się, że celem działalności leczniczej jest wyleczenie pacjenta z dolegliwości i dlatego przyjęto, że najlepszym parametrem charakteryzującym pacjenta jest jego dolegliwość.
System DRG (zgodnie z ustawą Kongresu Stanów Zjednoczonych z 1983 r.) jest obowiązującym sposobem prospektywnego finansowania szpitali przyjmujących pacjentów Mcdcicare (PPS-Prospective Payment System).
Istotą jest opłacanie świadczeń szpitalnych na tzw. podstawie prospektywnej, a więc niezależnie od faktycznie poniesionych kosztów przez szpitale. Opracowano tabelę stałych cen płaconych za leczenie każdej z wyróżnionych grup schorzeń wynikających z diagnozy.
Przy opracowaniu tabeli oparto się o zasady finansowania szpitali według tzw. case – mix, czyli miar aktywności szpitali w oparciu o charakterystykę leczonych przez nic pacjentów.
Leave a reply