Katalog dziedzin tej działalności ma charakter zamknięty. Wynika to wyraźnie z treści art. 14 ust. 2 ustawy, który stanowi, że wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu zezwolenia – wymaga zmiany niniejszej ustawy z 19 XI 1999 r., nie zaś zmian poza nią w innych odrębnych aktach normatywnych.
Wymóg, by wszystkie koncesje miały odzwierciedlenie w tej jednej ustawie, a nie były rozproszone w wielu często przypadkowych aktach prawnych, należy uznać za krok polskiego ustawodawcy w dobrym kierunku. Nie oznacza to wcale, iż w ten sposób ustawodawca został w przyszłości ograniczony w próbach ewentualnego zmniejszenia lub zwiększenia ilości koncesji. Prawo działalności gospodarczej może przecież być zmienione w drodze nowelizacji w takim samym trybie legislacyjnym, jak każda inna ustawa.
Ponadto w ramach harmonizacji polskiego prawa z ustawodawstwem UE, powyższe ujęcie tego zagadnienia, na tle rozwiązań przyjętych w państwach członkowskich, należy ocenić, iż nie odbiega ono daleko od ogólnych standardów unijnych – wymogów wolnego rynku.
Z kolei zgodnie z art.14 ust. 3 pr. dz. gosp. zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw. Inna regulacja musiałaby zostać uznana za niezgodną z Konstytucją RP, bowiem według jej art. 22 ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy.
Leave a reply