Z doktrynalnego punktu widzenia nie ma w zasadzie żadnych wątpliwości co do tego, że postępowanie koncesyjne jest postępowaniem administracyjnym. Co prawda w ustawie brak jest wyraźnego (jednoznacznego) przepisu stwierdzającego, że do koncesjonowania działalności gospodarczej stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.). Zasada ta wynika jedynie pośrednio z ustawy, a jej zastosowanie potwierdza doktryna prawa.
Można zatem stwierdzić, iż postępowanie administracyjne opiera się na przepisach k.p.a., zaś decyzje w sprawie koncesji również podejmowane są na zasadach oraz w trybie określonym w k.p.a., przy czym samo postępowanie odbywa się przed organem administracji publicznej, za jaki uznać należy organ koncesyjny.
W tej sytuacji – zgodnie z ogólnymi zasadami stosowania prawa w Polsce – przepisy k.p.a. stanowią w omawianym zakresie ustawę generalną (/ex generalis), natomiast przepisy o charakterze proceduralnym zamieszczone w ustawach odrębnych (monotematycznych) stanowią ustawę specjalną {lex specialis) stosowaną w pierwszej kolejności.
Przepisy rozdziału 3 pr. dz. gosp. regulują zaledwie kilka (8) obszarów (instytucji) związanych z koncesjonowaniem, i to odmiennie niż w przepisach k.p.a. (np. wniosek o koncesję, treść koncesji jako decyzji administracyjnej lub promesę koncesji). Stąd w sprawach nie uregulowanych w pr. dz. gosp. mają zastosowanie przepisy innych, odrębnych ustaw np. związanych z budową i eksploatacją autostrad płatnych (art. 15 ust. 5) oraz z rozpowszechnianiem programów radiowych i telewizyjnych (art. 15 ust. 6). Dopiero do spraw nie uregulowanych w tych ustawach stosuje się odpowiednie przepisy k.p.a.
W myśl art. 15 ust. 3 pr. dz. gosp. koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat. Obecna regulacja sprzyja stabilności przedsiębiorców na rynku oraz gwarantuje większą pewność obrotu gospodarczego, jak również długotrwałość prowadzenia działalności gospodarczej.
Leave a reply