Przepis art.16 ust.1 pr. dz. gosp. postanawia, iż organ koncesyjny może określić w koncesji szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją. Jest to istotna zmiana w stosunku do ustawy z 23 grudnia 1988 r., w której organ koncesyjny był upoważniony do określenia w koncesji podstawowych warunków wykonywania tej działalności. Obecny zapis ustawowy upoważnia ten organ do określenia jedynie warunków indywidualnych, konkretnych, wynikających ze specyfiki działalności oraz sposobu jej wykonywania, a nie warunków podstawowych, stwarzających ustawowe gwarancje ochrony swobody gospodarczej.
Organ koncesyjny jest obowiązany, niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji, przekazać każdemu zainteresowanemu przedsiębiorcy pełną informację o szczególnych warunkach wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją (art. 16 ust. 2 pr. dz. gosp.). Warunki te, określone w ustawach koncesyjnych, konkretyzują ogólne (podstawowe) zasady wykonywania ujętych rodzajów działalności. I tak np.
– w ustawie – Prawo geologiczne i górnicze koncesja powinna określać: cel, rodzaj, zakres i harmonogram prac geologicznych oraz granice obszaru i terenu górniczego, których wytyczenie wymaga uzgodnienia z prezesem Wyższego Urzędu Górniczego, a których powierzchnia terenu rozpoznawanego nie może przekraczać 120 km2:
– w ustawie o autostradach płatnych koncesja, poza ogólnymi warunkami, powinna zawierać wymagania dotyczące: zgromadzenia środków finansowych na budowę i podjęcie eksploatacji autostrady, przygotowania dokumentacji technicznej, przestrzegania przepisów dot. ochrony środowiska, terminowej realizacji procesu inwestycyjnego i utrzymania standardów autostrady:
– w ustawie o radiofonii i telewizji koncesja powinna ujmować: sposób rozpowszechniania programu, jego rodzaj i czas rozpowszechniania, lokalizację stacji, moc nadajnika, charakterystykę promieniowania anteny i częstotliwość.
Ponadto organ koncesyjny – zgodnie z art. 16 ust. 3 pr. dz. gosp. – może uzależnić udzielenie koncesji od ubezpieczenia się przedsiębiorcy od odpowiedzialności cywilnej (odszkodowawczej) z tytułu wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu. W grę wchodzi tu zarówno odpowiedzialność, której źródłem jest stosunek zobowiązaniowy (kontrakt, umowa) między stronami: koncedentem i koncesjonariuszem (zob. art. 353 § 1 k.c.), który polega na tym, że jedna strona (wierzyciel) może żądać od drugiej (dłużnika) wykonania świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie to spełnić, jak i odpowiedzialność deliktowa (za czyny niedozwolone), tj. oparte na zawinionym wyrządzeniu szkody drugiej osobie. Por. art. 415 k.c.: Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia i art. 416 k.c.: Osoba prawna obowiązana jest do naprawienia szkody wyrządzonej z winy jej organu.
Leave a reply