Przepis art. 24 ust. 4 pr. dz. gosp. postanawia, iż w okresie ważności promesy organ koncesyjny nie może odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie. Obowiązek ten nie ma jednak charakteru obligatoryjnego, a organ koncesyjny może odmówić przedsiębiorcy udzielenia koncesji jeżeli:
– 1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy lub
– 2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków podanych w promesie albo
– 3) ujawniły się okoliczności uzasadniające odmowę udzielenia koncesji.
Oznacza to, iż w okresie ważności promesy nie można odmówić przedsiębiorcy wydania koncesji na działalność gospodarczą określoną w promesie, chyba że zmianie uległ stan faktyczny lub prawny podany przez niego we wniosku o udzielenie promesy.
Kolejny art. 25 pr. dz. gosp. ustanawia wobec przedsiębiorcy, któremu cofnięto koncesję z przyczyn określonych w art. 22 ust. 1 i 2 pr. dz. gosp. dolegliwość w postaci terminu karencyjnego (okresu wyczekiwania, wstrzymania decyzji). Przedsiębiorca taki może wystąpić do organu koncesyjnego z wnioskiem o ponowne udzielenie koncesji w takim samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu. Oznacza to, że może wcześniej wystąpić z wnioskiem o udzielenie koncesji, jeżeli dotyczy ona innego obszaru działalności gospodarczej objętej koncesjonowaniem.
Z kolei przepis art. 26 ust. 1 i 2 pr. dz. gosp. postanawia, iż za udzielenie koncesji lub jej zmianę oraz za promesę pobiera się opłatę skarbową, której wysokość określają przepisy ustawy z 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960) oraz załącznik do ustawy zawierający szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawek i zwolnień od opłaty.
Leave a reply