Rozwiązania prawne i organizacyjne opieki zdrowotnej

W świetle dotychczasowych uwag i powołanych przepisów prawnych w chwili obecnej w Polsce istnieją dostatecznie wystarczające podstawy prawne dla podejmowania, prowadzenia i rozwijania różnych form małej przedsiębiorczości przez osoby wykonujące zawód pielęgniarki (analogicznie położnej). Trudności jakie mogą się wyłaniać w praktyce z uruchamianiem takiej działalności (zresztą dowodzą tego pierwsze poczynania w tym zakresie) mają raczej charakter socjologiczny, a nic prawny. Ewentualnie wynikają one z niezrozumienia, a nawet lekceważenia fundamentalnych zapisów ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym w ścisłym związku z zapisami artykułu 4 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. W świetle ustawy o zakładach opieki zdrowotnej jednymi z rodzajowych (pośród 16 wymienionych przez ustawę) świadczeń zdrowotnych – równoprawnych jak wszystkie pozostałe – są świadczenia w zakresie pielęgnacji chorych, świadczenia w zakresie promocji zdrowia i szereg dalszych. Także powołana ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym w rozdziale określającym zakres przedmiotowy uprawnień ubezpieczonego jednoznacznie wymienia świadczenia w zakresie pielęgnacji, promocj i zdrowia itp. Wobec powyższego zupełnie niezrozumiałym a nawet wyraźnie sprzecznym z prawem są dotychczasowe działania Kas Chorych, które jednoznacznie potwierdzają ich niechęć do zawierania kontraktów na świadczenia w zakresie pielęgnacji chorych lub inne rodzajowo zbliżone z istniejącymi już NPZOZ o profilu pielęgniarskim lub praktykami indywidualnymi grupowymi pielęgniarek. Przełamanie tego rodzaju postawy jest podstawowym warunkiem zaistnienia na rynku świadczeń zdrowotnych różnych form działalności gospodarczej pielęgniarek i położnych. Również dotychczasowa praktyka lekarzy rodzinnych w Polsce dowodzi niedoceniania przez nich świadczeń w zakresie pielęgniarstwa. Świadczenia w tym zakresie stanowią we wszystkich krajach rozwiniętych, w tym w państwach członkowskich Unii Europejskiej integralny i ważny element podstawowej opieki zdrowotnej. Przyjęte w tych krajach rozwiązania prawne i organizacyjne są różnorodne, ale dwie formy dominują:

– włączenie świadczeń z zakresu pielęgniarstwa, promocji zdrowia itp. do zintegrowanych praktyk lekarzy rodzinnych (GP) i zawieranie kontraktów lub pozyskiwanie etatów od władz służby zdrowia – taka sytuacja klasycznie występuje w Wielkiej Brytanii, lecz nie tylko oraz

– wykonywanie świadczeń pielęgnacyjnych przez samodzielne zespoły grupowej praktyki pielęgniarek lub indywidualnie wykonujących swój zawód-taka forma występuje między innymi w Belgii czy we Francji.