Praktyki indywidualne i grupowe

Ustawa o zawodzie lekarza – obok, przyjmowanego przez nią jako oczywiste, a zatem przez nią nic unormowanego, zatrudnienia w zakładzie opieki zdrowotnej, w medycznej jednostce badawczo-rozwojowej lub w jednostce organizacyjnej szkoły wyższej prowadzącej studia medyczne – przewiduje inne formy wykonywania zawodu, a w szczególności wykonywanie indywidualnej praktyki lekarskiej, wykonywanie indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej oraz wykonywanie grupowej praktyki lekarskiej w formie spółki prawa cywilnego.

Ustawa wyraźnie przy tym stwierdza, że wykonywanie którejkolwiek z tych praktyk nie jest prowadzeniem zakładu opieki zdrowotnej (art. 53 ust. 2). W rezultacie, praktyki lekarskie stanowią ważną formułę wykonywania zawodu lekarza.

Aby wykonywać praktykę lekarską, trzeba oczywiście, mieć prawo wykonywania zawodu lekarza, które przyznaje okręgowa rada lekarska. Rada wydaje lekarzowi (lekarzowi stomatologowi) dokument „Prawo wykonywania zawodu lekarza” (lekarza stomatologa) albo „Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza” (lekarza stomatologa), jak również dokonuje wpisu danego lekarza do rejestru, który prowadzony jest w tym celu.

Indywidualną praktykę lekarską lekarz może wykonywać na podstawie zezwolenia i wpisu do rejestru tych praktyk we właściwej okręgowej izbie lekarskiej, jeżeli posiada prawo wykonywania zawodu i nie został zawieszony w jego wykonywaniu albo ograniczony w wykonywaniu określonych czynności medycznych, wykonywał już zawód przez co najmniej dwa lata od ukończenia stażu dyplomowego, przedstawi radzie dane o pomieszczeniu, w którym zamierza wykonywać praktyką lekarską, oraz o jego wyposażeniu w aparaturą i sprząt medyczny, a także opinią organu sanitarnego o spełnieniu warunków umożliwiających udzielanie określonych świadczeń zdrowotnych, a w przypadku udzielania świadczeń wyłącznie w miejscu wezwania – dane o adresie praktyki, miejscu przyjmowania wezwań, miejscu przechowywania dokumentów medycznych oraz o sprzęcie medycznym umożliwiającym udzielanie określonych świadczeń zdrowotnych w miejscu wezwania.