Prekursorem w dziedzinie cas-mix był Robert B. Fetter z Yale University w Stanach Zjednoczonych. Opierając się na założeniu, że pobyt pacjenta w szpitalu służy wyleczeniu z danej dolegliwości, zdefiniował 54 tzw. Główne Kategorie Diagnostyczne (MDC) oraz 333 docelowych diagnostycznych grup pacjentów. System DRG, czyli jednorodnych grup pacjentów, został zbudowany poprzez szczególne przyporządkowania do których, jako ostatnie zaliczymy:
– przypisanie pacjenta, na podstawie jego rozpoznania, do jednej z 23 MDC odpowiadającym ogólnym specjalnościom medycznym:
– podział w obrąbie każdej z grup, na pacjentów zabiegowych i niezabiego- wych (uzależnienie kosztów):
– pacjenci dzieleni są następnie na grupy diagnostyczne według spodziewanej „kosztochłonności” danej jednostki chorobowej:
– niektóre grupy chorobowe są dalej dzielone przez zastosowanie „modyfikatorów” takich jak: wiek pacjenta, złośliwość lub niezłośliwośc procesu nowotworowego, niektóre istotne choroby współistniejące lub powikłania.
DRG jest rodzajem ceny łącznej za całość działań związanych z leczeniem ostrych przypadków (tzw. Package Price – cena pakietu) odzwierciedlającej na ogół przeciętne koszty leczenia. Celem wprowadzenia systemu było wzmocnienie konkurencji między szpitalami oraz zapobieganie dalszemu dynamicznemu wzrostowi kosztów opieki zdrowotnej przez zwrócenie uwagi zarządzającym szpitalami oraz personelowi medycznemu na zagadnienie kontroli kosztów.
Leave a reply