Tak więc obok pracowników sektora finansów publicznych odpowiadają również osoby dysponujące środkami publicznymi, w tym także osoby odpowiedzialne za gospodarowanie środkami publicznymi przekazanymi podmiotom z poza sektora finansów publicznych.
Przykładem mogą być osoby podejmujące decyzje finansowe w podmiotach otrzymujących dotacje na podstawie art. 118 ustawy. Często pojawiającym się pytaniem jest – czy członkowie komisji przetargowej ponoszą odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych?
Zgodnie z postanowieniem Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych z września 1999 roku członkowie komisji przetargowych nic ponoszą odpowiedzialności z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych.
Wyliczenie czynów stanowiących naruszenie dyscypliny finansów publicznych znajduje się w art. 138 ust. 1 ustawy, przy czym z naszego punktu widzenia powinniśmy szczególnie pamiętać o treści art. 138 ust. 1 pkt 12:
,,Art. 138. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest popełnienie czynu polegającego na: naruszeniu zasady, formy lub trybu postępowania przy udzieleniu zamówienia publicznego, ustalonych ustawą, o której mowa w art. 28 ust. 4,”.
W tym miejscu powinniśmy przypomnieć sobie, iż zasady udzielania zamówień publicznych znajdują się w Rozdziale 3 ustawy o zamówieniach publicznych od art. I2a do art. 27c. Najczęstszymi przypadkami naruszenia dyscypliny finansów publicznych w świetle powyższych zasad są:
– 1. Błędne uznanie, że dokonanie określonej czynności z wiązanej z wydatkowaniem środków pieniężnych nie wiąże się z koniecznością stosowania ustawy o zamówieniach publicznych np. ubezpieczenie mienia jednostki, bankowa obsługa budżetu.
– 2. Określenie przedmiotu zamówienia poprzez wskazanie znaków lowa- rowych, patentów i pochodzenia określonego produktu lub urządzenia bez możliwości dopuszczenia składania ofert równoważnych.
– 3. Dopuszczenie do udziału w postępowaniach dostawców lub wykonawców podlegających wykluczeniu na mocy art. 19 ustawy o zamówieniach publicznych w postępowaniach powyżej 3 000 EURO.
– 4. Nie odrzucanie ofert w przypadkach, gdy występują przesłanki do ich odrzucenia określone w art. 27a ustawy o zamówieniach publicznych np. w sytuacji nieaktualności zaświadczeń w ofertach z ZUS, Urzędu Skarbowego, Urzędu Gminy.
– 5. Unieważnianie postępowań poza przypadkami określonymi w art. 27b ust. 1 ustawy o zamówieniach publicznych np. bez podawania przyczyn lub unieważnianie pomimo posiadania środków finansowych.
– 6. Dokonywanie zmiany warunków i kryteriów w trakcie postępowania poza sytuacjami, gdzie jest to możliwe np. zamawiający przy wyborze najkorzystniejszej oferty stosują kryteria dodatkowe nie przewidziane w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
– 7. Nic żądanie dokumentów od oferentów w postępowaniach w związku żart. 22 ust. 4 i 5 ustawy o zamówieniach publicznych np. oświadczeń o stosunku zależności lub dominacji.
– 8. Brak jawności postępowania w zakresie ogłoszeń, nie udzielanie wyjaśnień w trakcie danego postępowania oraz nie podawanie do publicznej wiadomości wyników postępowania. Również często zamawiający nie umożliwiają oferentom wglądu do dokumentów przetargowych, w szczególności w druki protokołu postępowania ZP,
– 9. Posługiwanie się faksem i zastępowanie tym samym formy pisemnej. Takie działanie jest sprzeczne w postępowaniach powyżej 30 000 EURO z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 21 ustawy o zamówieniach publicznych. Orzecznictwo Zespołów Arbitrów dopuszcza formę faksu pod warunkiem, iż w tym samym dniu czynność będzie potwierdzona listem poleconym.
Leave a reply