Na znaczeniu zyskują obecnie takie czynniki związane z systemem społecznym i systemem zarządzania w organizacjach medycznych jak racjonalne zatrudnienie i rozmieszczenie, co w konsekwencji powoduje efektywne wykorzystanie kwalifikacji w systemie opieki zdrowotnej, opracowywanie standardów pielęgnacji, analizowanie informacji dotyczących oczekiwań i zapotrzebowania na opiekę, ezy ocena rezultatów opieki. Kolejnym niezmiernie ważnym czynnikiem jest organizowanie pracy w oparciu o zespół terapeutyczny. Wiąże się to ściśle z motywacją członków zespołu, jak pokazują liczne badania wzrost nasilenia motywacji jednostki następuje wtedy, gdy wzmaga się jego poczucie kompetencji i samodccydowania.
Jednąz szans dla pielęgniarek na zajęcie kluczowego miejsca w nowym systemie jest wprowadzanie i umacnianie przez nie modelu upełnomocnienia pacjentów. Konieczna staje się radykalna zmiana roli pielęgniarki (za Lenartowicz….).
Upodmiotowienie pacjenta w systemie to spełnianie jego życzeń, oczekiwań, wymagań. Tak jak i w świecie biznesu będziemy konfrontowani w opiece zdrowotnej z potęgą konsumentów: aby odnieść sukces powinniśmy wdrażać filozofię nastawioną na zaspokojenie potrzeb klienta, Pielęgniarstwo jako sektor najbardziej publiczny jest gotowe do działania w tym duchu.
Szansą dla pielęgniarek jest podejmowanie samodzielnej pracy w tworzonych przez siebie firmach, zajmujących się kompleksową opieką pielęgniarską. Jcsl to w naszym systemie nisza rynkowa. Koncepcja ta jest słuszna dlatego, iż pielęgniarki są grupą zawodową, która wydaje się najbardziej zainteresowana podnoszeniem poziomu swego profesjonalizmu. Jest to dla nich możliwość wzmocnienia swojej niewątpliwie zbyt słabej pozycji.
Leave a reply