Podatek ten ma również charakter podatku majątkowego. Jest podatkiem samorządowym (lokalnym) zasilającym budżety gmin. Początkowo uregulowany został rozporządzeniem ministra finansów z 27 grudnia 1994 r. (Dz.U. nr 132, poz. 676 z późn. zm.).
Obowiązek podatkowy ciąży na osobach fizycznych i prawnych, będących właścicielami środków transportowych oraz na jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, na które środek transportowy jest zarejestrowany.
Przedmiotem opodatkowania podatkiem od środków transportowych były pojazdy samochodowe, ciągniki, przyczepy i motorowery oraz wyposażone w silniki promy, łodzie i jachty.
Istotne zmiany wprowadziła ustawa z 29 sierpnia 1997 o finansowaniu dróg publicznych (Dz.U. nr 123, poz. 780), zgodnie z którą zarówno finansowanie budowy, jej modernizacji i utrzymania, jak i ochrony dróg gminnych i miejskich, jako zadania własne, są finansowane z budżetów gmin. Poza tym od 1 stycznia 1998 r. opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają wyłącznie:
– samochody ciężarowe o ładowności od 2 do 12 ton i powyżej:
– przyczepy i naczepy o ładowności powyżej 5 ton, z wyjątkiem wykorzystywanych na cele rolnicze przez podatnika podatku rolnego:
– ciągniki siodłowe i balastowe oraz autobusy.
Zmiany te oznaczają, że podatek ten płacą tylko właściciele powyższych rodzajów pojazdów, zaś wszyscy pozostali płacą podatek drogowy wliczony w cenę paliwa.
Leave a reply