Istotą koncesji (usług i robót publicznych) jest to, że jest ona udzielana w obszarach należących do sfery objętej monopolem państwa lub gminy, w których występuje wzajemność świadczeń państwa (gminy) i koncesjonariusza. Ponadto w obu postaciach koncesji – w drodze aktu administracyjnego powstaje stosunek prawny, który zawiera także elementy cywilnoprawne.
W systemie prawa francuskiego obok koncesji występuje także pojęcie pozwolenie (autorisation względnie permission) przez które rozumie się udzielenie jednostce w formie aktu administracyjnego organu władzy publicznej aprobaty na wykonywanie ściśle określonej działalności gospodarczej.
Drugi typ koncesji powstał na gruncie doktryny austro-niemieckiej. Jego różnice z francuskim typem koncesji były znaczne, bowiem dotyczyły odmiennych celów ich udzielania i innych przedmiotów zastosowania. Jedyną wspólną cechą tych typów koncesji było to, że dotyczyły one zgody na podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w sferze objętej monopolem prawnym państwa.
Wydanie koncesji na podstawie prawa austro-niemieckiego wiązało się wyłącznie z obowiązkiem sprawdzenia przez organ administracji, czy osoba zamierzająca podjęcie działalności gospodarczej w sferze objętej monopolem prawnym państwa, będzie mogła ją wykonywać nie naruszając bezpieczeństwa państwa lub interesu publicznego. Koncesjonariusz – w przeciwieństwie do koncesji typu francuskiego – nie otrzymywał żadnych uprawnień władczych w dziedzinie administracji. Podlegał on również wszelkim rygorom prawa, a za otrzymanie koncesji musiał wnieść stosowną opłatę.
Leave a reply