Zgodnie z art. 4 pkt 1 pr. dz. gosp. organem koncesyjnym jest organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego upoważniony na podstawie ustawy do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany i cofania koncesji. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, udzielenie lub odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji należy do ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu (art. 15 ust. 1 pr. dz. gosp.). W przepisie tym ustanowiona została generalna zasada kompetencji w sprawach udzielania koncesji przez właściwego ministra. Nie jest to jednak właściwość wyłączna, bowiem z przepisów odrębnych wynika także właściwość innych organów.
Przepisy szczególne (w dwóch z ośmiu obszarów objętych koncesjonowaniem działalności gospodarczej) przewidują odstępstwo od tej zasady, przyznając uprawnienie innym organom (prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki i przewodniczącemu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji).
Ilekroć organem koncesyjnym jest minister, postępowanie ma charakter jednoinstancyjny. Strona niezadowolona z wydanej decyzji może więc zwrócić się do organu, który wydał daną decyzję z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, a następnie ze skargą do NSA.
Z kolei przepis art. 15 ust. 2 pr. dz. gosp. rozstrzyga problem o dużej doniosłości praktycznej postanawiając, iż rozstrzygnięcia dotyczące koncesjonowania zapadają w drodze decyzji administracyjnej, tj. władczego działania prawnego organu administracji skierowanego na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków prawnych. (Szerzej instytucja ta została wyjaśniona w pracy E. Ochendowski: Prawo administracyjne. Część ogólna, Toruń 1999).
Leave a reply