Zarówno stawka podstawowa, jak i preferencyjna polskiego VAT przekraczają stawkę określoną w prawie unijnym. W podatku VAT państw członkowskich UE nie występuje także stawka podwyższona dla dóbr i usług luksusowych. Zmiany te dokonano w 1992 r. Obecnie stawki podatku od towarów i usług w Unii wynoszą od minimalnej stawki preferencyjnej 5% do maksymalnej stawki podstawowej 15%. Np. w Niemczech stawka podstawowa wynosi 16%, a preferencyjna 7%. Wyższe niż polskie stawki podstawowe obowiązują w Szwecji i na Węgrzech – 25%. W Estonii i na Łotwie obowiązuje tylko jedna podstawowa stawka VAT – 18%.
W Polsce systemowe stawki podatku VAT wynoszą od 0% do 22%. Stawki 0% nie należy utożsamiać ze zwolnieniem z podatku VAT, bowiem stawka ta powoduje, że na podatniku ciążą obowiązki podatkowe prowa- dzenia określonej ewidencji i rozliczania się z urzędem skarbowym, jak i upoważnia go do zwrotu zapłaconego podatku VAT. Natomiast w przypadku zwolnienia z tego podatku, podatnik nie ma prawa do zwrotu podatku naliczonego VAT. Poza stawkami systemowymi stosowane są równocześnie stawki przejściowe (tymczasowe). Przykładem tego rodzaju stawki jest stawka 2%, która obecnie ma zastosowanie do większości leków i środków farmaceutycznych.
Podatek uiszczony we wcześniejszych fazach obrotu nazywany jest podatkiem naliczonym. 0 kwotę tego podatku pomniejsza się podatek należny, który powinien zapłacić podatnik w kolejnej fazie obrotu. Podatnik ten w istocie jest obciążony kwotą stanowiącą różnicę między podatkiem należnym a podatkiem naliczonym.
Leave a reply