Podstawę prawną dla unijnego podatku VAT stanowią przepisy szóstej dyrektywy Rady WE Nr 388/77 uchwalonej 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich Wspólnoty (opublikowanej w Dz.Urz. WE. L 145 13/06/1977 r.). Dokument ten określił pojęcie działalności gospodarczej oraz podmioty – podatników objętych podatkiem VAT, a także ujednolicił podstawę opodatkowania (podstawę wymiaru podatku VAT), jak również wprowadził wspólny system podatku od wartości dodanej oraz zasady ustalania składek i podstawowe zwolnienia.
Dyrektywa ta zobowiązała państwa WE do przyjęcia podatku VAT w terminie do 1 stycznia 1978 r. Terminu tego, z ówczesnych dziewięciu państw członkowskich WE, dotrzymały tylko Belgia, Francja i Wielka Brytania. Pozostałym państwom, w wyniku przyjętej 26 czerwca 1978 r. dziewiątej dyrektywy Rady WE przedłużono ten termin do 1 stycznia 1979 r.
Kolejnym wydarzeniem w procesie wdrażania podatku VAT we Wspólnocie Europejskiej była uchwała Rady z 8 maja 1985 r., która podwyższyła wpływy z tego podatku z 1% do 1,4% podstawy opodatkowania oraz wprowadziła system kształtowania równowagi budżetowej za pomocą dochodów budżetowych.
Propozycje kolejnych zmian do wprowadzenia w państwach członkowskich WE zostały ujęte w Białej Księdze Podatków Komisji Europejskiej przedstawionej 23 września 1987 r. Z kolei zniesienie kontroli fiskalnej na wewnętrznych granicach WE zostało wprowadzone dyrektywą Rady WE Nr 680/91 z 31 grudnia 1991 r. (Dz.Urz. WE. L 376), zaś 1 stycznia 1993 r. weszły w życie przepisy dotyczące zmniejszenia podatku od eksportu w handlu wewnątrz WE, ujednolicenia stawek podatku VAT oraz zniesienia podatku od importu w handlu wewnętrznym Wspólnoty.
Leave a reply