W świetle istniejącego w Polsce ustawodawstwa wyróżnić można akty prawne stanowiące podstawę i oparcie dla podejmowania i rozwijania różnorodnych form malej przedsiębiorczości w dziedzinie pielęgniarstwa i w innych zakresach z nim powiązanych.
Przełomowe znaczenie posiadało przyjęcie ustawy o działalności gospodarczej, która w następnych latach stanowiła podstawę prawną dla rozwoju swobodnej działalności gospodarczej w oparciu o zasady gospodarki wolnorynkowej. Ustawa ta w całej rozciągłości miała zastosowanie do podejmowania różnorodnych form działalności także w sferze usług, których jednym z ważniejszych rodzajów jest dostarczanie świadczeń zdrowotnych. Powołana ustawa określiła podstawowe przestanki, których spełnienie jest niezbędne dla rozpoczęcia rodzajowej działalności gospodarczej – lak w sferze produkcji określonych dóbrjak i w zakresie świadczenia określonej kategorii usług.
Rodzajową działalność gospodarczą może podjąć każda osoba posiadająca wymagane kwalifikacje, niezbędne dla jej prowadzenia. Szczegółowe przepisy dotyczące służby zdrowia odwołują się do pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu artykułu 35 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Powołany przepis ustawy określa, że umowę o świadczenie usług zdrowotnych może zawrzeć z publicznym zakładem opieki zdrowotnej, każda osoba z wyższym wykształceniem medycznym, która prowadzi działalność gospodarczą w określonym zakresie, zgodnie z przepisami ustawy o swobodnej działalności gospodarczej. Każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą zobowiązany jest wykonywać ją zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji, poszanowaniem dobrych zwyczajów i słusznych interesów konsumenta. Należy podkreślić, że zgodnie z artykułem 2 nowego prawa gospodarczego przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz nie mająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego (np. spółka jawna). Za przedsiębiorców uważa się także wspólników spółki cywilnej.
Leave a reply