Wezwania do usunięcia stwierdzonych w protokole uchybień nie należy jednak traktować jako wyłącznej możliwości oddziaływania pokontrolnego. Organ kontroli może bowiem stosować środki represyjne, jak np. upomnienie lub karę pieniężną, o których powinien poinformować organ koncesyjny. Jednak czynności kontrolne nie powinny naruszać samodzielności koncesjonariusza w wykonywaniu działalności gospodarczej.
Ustawa przewiduje również możliwość cofnięcia koncesji lub zmiany zakresu bądź przedmiotu działalności gospodarczej objętej koncesją. Obydwie sytuacje mają charakter sankcji, jakie organ koncesyjny może zastosować wobec koncesjonariusza.
Cofnięcie koncesji może nastąpić zarówno w trybie fakultatywnym jak i obowiązkowym. W pierwszym przypadku ustawa posługuje się zwrotem: „organ koncesyjny może cofnąć lub zmienić zakres koncesji”, w drugim używa kategorycznego określenia – „organ cofa koncesję”. W obydwu powyższych sytuacjach mamy do czynienia z wyjątkiem od zasady trwałości rozstrzygnięć administracyjnych. Organ koncesyjny – w myśl art. 22 ust.1 pr. dz. gosp. – cofa więc koncesję, gdy:
Po pierwsze – wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją. Przykładem takiego orzeczenia jest zastosowanie przez sąd wobec przedsiębiorcy środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, ujętego w art. 41 § 2 k.k. Orzeczenie tego zakazu możliwe jest w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z wykonywaną przez przedsiębiorcę działalnością gospodarczą, jeżeli dalsze jej wykonywanie zagraża istotnym dobrom chronionym prawem, np. udzielonej koncesji. (Interesujące uwagi na ten temat zawiera praca K. Buchały: Prawo karne materialne, Warszawa 1998).
Po drugie – przedsiębiorca nie podjął działalności objętej koncesją mimo wezwania organu koncesyjnego lub zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją. Pojęcie zaprzestania tej działalności w praktyce może okazać się wieloznaczne, bowiem mieszczą się w nim zarówno przypadki chwilowego (okresowego) wstrzymania się od wykonywania działalności gospodarczej, jak i całkowite (faktyczne) wycofania się z niej. W tym miejscu należy podkreślić, iż przepisy charakteryzowanej ustawy nie przewidują zawieszenia (przerwy) w wykonywaniu tej działalności.
Leave a reply