Obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek transportowy został zarejestrowany lub wpisany do rejestru. Obowiązek podatkowy wygasa zaś z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został na stałe wyrejestrowany lub zbyty.
Wysokość podatku uzależniona jest od rodzaju środka transportowego, pojemności skokowej silnika lub ładowności albo masy całkowitej pojazdu. Stawki podatku są stawkami kwotowymi, waloryzowanymi na podobnych zasadach jak stawki podatku od nieruchomości. Stawki te określa rada gminy. Nie mogą one jednakże przekroczyć maksymalnych stawek podatku określonych przez ustawodawcę. Podatek od środków transportowych płatny jest w dwóch równych ratach, w terminie do 15 lutego i 15 września każdego roku.
Z podatku od środków transportowych zwolnione są – na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych – środki transportowe będące w posiadaniu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji zagranicznych korzystających z przywilejów i immunitetów. Zwolnione z tego podatku są także środki transportowe stanowiące zapasy mobilizacyjne.
Z przedstawionego w ustawie zakresu zwolnień z podatku od środków transportowych wynika, iż nie przewidziano żadnych preferencji o charakterze gospodarczym. Niemniej ustawa z 1997 r. daje uprawnienia radom gmin do wprowadzania innych zwolnień niż przewiduje to cytowana ustawa. Np. zwolnione z tego podatku mogą być pojazdy właścicieli będących inwalidami, jeżeli są używane do celów niezarobkowych. (Zob. także w tej kwestii M. Kalinowski: Współczesne systemy podatkowe, Toruń 1996: W. Goronowski: Biblioteka podatkowa, Warszawa 1998: W. Wójtowicz: Zarys polskiego prawa podatkowego, Warszawa 1998).
Leave a reply